| DALİ Koyu yeşil Kocaman Boks eldivenleri vardı Hiç çıkmadı aklımdan İki sokak aşağıdan Sola sapıp, düz gidince Karşı sokağın köşesinde Bir binanın Bodrum penceresi Pervazında otururdu Onu görmek için Delice bir istek Duyardık içimizde 7-8 yaşlarındaydık ‘Hadi.... DALİ’yi görmeye Gidelim...!’ İsmini kim takmıştı Deliyi mi DALİ Yapmıştık ki çok Küçüktük; tanımıyorduk, SALVADOR’umu..? Belki bizden büyük Bilen biri..! Kalbimiz hızla çarpmaya Başlar, korka korka İki sokak aşağı inip Köşeden bakardık... Yerinde mi..? Taa uzaktan .. Köşeden uzattığımız Kafalarımızı görecek Sanır; ufacık bedenlerimizi Bir heyecan dalgası sarardı. Orada..! 7-8 çocuktuk... Artık o da bizi tanımıştı. Aslında baştan sabır göstermiş, Sadece ayağa kalkmış ve anlamadığımız Konuşmasıyla o da bize bağırmış.. Üzerimize gelecekmiş gibi hamle yapıp Bizi korkutmaya çalışmıştı... Boks eldivenlerini göstererek... Biz bundan cesaret bulmuştuk ki Bu işi sık yapmaya başlamıştık. Ama yine de ödümüz bokumuzdaydı. Yolun ortasına kadar yüreğimiz Ağzımızda gider.. DALİ, DALİ, DALİ...... Diye bağırırdık...! O gün sabrı taşmıştı Sanırım.. Yerinden delice fırlamış, Uzun boyu ile aksak aksak Üzerimize koşuyordu ki Boks eldivenlerini göstere göstere..! Boş bulunmuştuk... Çil yavrusu gibi dağıldık Sağa sola.. Kim hangi deliği bulursa.. Birden kendimi en arkada Kalmış buldum, elini uzatsa İlk beni yakalayacak.. Yakalasa ne yapardı bilemiyorum... İyi ki de bilemedim... Ama onun tükürüklü ve ne dediği Anlaşılmayan boğuk sesi, zaten Bizi öldürmeye yetiyordu. Herhalde ayağının altında ezerdi. Müthiş bir hızla beynimden O görüntü geçerken, kendimi Atacak bir oyuk arıyordum Ki..yüksek merdivenli bir ev Gördüm.. hızla tırmandım Merdivenleri ve yere yapıştım. Ufaktım..beni görmedi.. Belki eve girdim zannetti. Önümden ağzından köpükler saça Saça geçti... Benim de ağzımdan kalbim geçti.... İLK ÖLÜM HEYECANIM BUYDU! Ama ne HEYECAN..! SONRAKİLER VIZ GELDİ. Kocamın yorumu: Demek giderken en önde benmişim. O ZAMANDAN CESUR KIZMIŞIM.! Artık DALİ bizden kurtulmuştu... Sonsuza dek.. Huzur içinde pervazında oturabilirdi. BANU, 25 NİSAN 2008 DALI He had huge Dark-green Boxing gloves Which never left My mind He would sit Idly by the Basement window Of a building On the corner Opposite Two streets down When you turned left And went Straight on When I was seven Maybe eight years old Burning desire To see him Filled my heart "Come, Let’s go see DALI...!" Who gave that name To him - was he Daft not DALI- We were very young Didn’t know him even, Was he SALVADOR? Perhaps some Knowing person Older than us did. Our hearts beat fast With fear on going Two streets down And peering Round the corner... Was he there? From far off We would crane Our necks and wonder If he’d see our heads A thrill of fear Run through our little bodies He was there..! We were children seven or eight By then he knew us In fact at first He showed great patience Only rising to his feet To shout at us In words we Didn’t understand Making as though To come and grab us He would only Threaten us By showing us His gloves... We must have taken courage From the sight as we began To make this act a habit But still our hearts Felt fit to crap... When half-way Down the street Our hearts would jump Into our mouths... DALI, DALI, DALI, We would shout... That day I guess His patience Petered Out... He jumped up Like a madman And at full height Came limpingly Towards us His boxing gloves Jabbing the air ahead We were caught napping We scattered like A covey of young Partridge Left and right Wherever we could Find a hole to hide Suddenly I realized I was Behind the others If he put out his hand I’d be the first he caught... If he had caught me Who knows what He might have done... A good job I was ignorant... But his broken voice Spitting out words We could not understand In his hoarse speech Was quite enough To make us Die of fright He would probably Have squashed us Underfoot When this imagined sight Passed through my head At lightning speed I looked in desperation For a hole to hide in- Then I saw a house With a long flight of steps Up which I climbed With all the haste I could And falling Pressed myself Flat to the ground I was small He did not see me He must have thought I’d gone into the house Spume from his mouth Floated in front of me From my mouth Flew my heart THIS WAS THE FIRST TIME THAT I DIED OF FRIGHT... But what a FRIGHT...! Later all others Left me cold My husband’s explanation: I was at the head I WAS A BRAVE GIRL THEN IT SEEMS Now DALI has escaped us Into eternity There he may keep his corner In idle bliss BANU Translated by : ANGELA ROOME |
 |